Dielefsi | Stella Mourkogianni

Διέλευση

Transit

Στέλλα Μουρκογιάννη

Stella Mourkogianni

5 | 11 - 5 | 12 | 2020

Ίριδος 4, Π. Φάληρο, Αττική, 17561

4 Iridos str., Faliro, Attiki, 17561

Η Στέλλα Μουρκογιάννη, μέσα από το έργο της ‘’Διέλευση’’, μία εγκατάσταση από λεπιδοφόρο συρματόπλεγμα, που διατρέχει ολόκληρο τον εκθεσιακό χώρο, συνδέοντας την οροφή με το δάπεδο και τους τοίχους, ενώ ξεκίνησε με αφορμή τον πρόσφατο εγκλεισμό από την πανδημία του Covid 19, εν τέλει ανασύρει από την μνήμη, προσωπική και συλλογική, όλες τις διελεύσεις, τα συρματοπλέγματα, τους φραγμούς και τα εμπόδια, αληθινά ή επίπλαστα, που λειτουργούν ως ανασταλτικοί παράγοντες και τροχοπέδη.

Η καλλιτέχνιδα, σε αυτό το τελευταίο έργο, αποτρέπει συνειδητά την διέλευση του θεατή στο χώρο, αφού τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι αποτρεπτικά, ενώ παράλληλα, ανασύρει και επανατοποθετεί, συναισθήματα όπως: ο φόβος, η απειλή, η επιβαλλόμενη βία, ο εγκλωβισμός, αλλά και θέματα όπως η καταστρατήγηση ελευθεριών, που έχουν κατακτηθεί και παγιωθεί μέσα στο χώρο και το χρόνο, με σκοπό να επισημάνει πόσο σημαντικά είναι, ευαισθητοποιώντας παράλληλα το κοινό για την σπουδαιότητά τους. Ταυτόχρονα ακυρώνει, τραυματίζει, και αποτρέπει τον εισβολέα. Δημιουργεί έτσι, ένα ισχυρό δίπολο σχέσεων και συσχετισμών, ακριβώς όπως και ο τίτλος του έργου της, που είναι: ανατρεπτικός και διφορούμενος.

Η δική της ‘’Διέλευση’’, αντικατοπτρίζει την δική μας διέλευση, μέσα στο χώρο και το χρόνο. Τους περιορισμούς, τους φράχτες και τα συρματοπλέγματα, που καταρρίψαμε και καταρρίπτουμε με αγώνες και αγωνίες, και που τα τελευταία χρόνια, τα σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά συστήματα, με ορατές και αόρατες απειλές, μετατοπίζοντας συνέχεια τα όρια και ορθώνοντας νέα τείχη- συρματοπλέγματα, ανασύρουν από το συλλογικό ασυνείδητο, εφιάλτες του παρελθόντος. Η Στέλλα Μουργκογιάννη, με το συγκεκριμένο έργο, προσομοιάζει τον φράχτη με το διαρκώς μεταβαλλόμενο παγκόσμιο γεωπολιτικό και κοινωνικό τοπίο, μέσα από το οποίο αναδύεται μία νέα ανθρωπογεωγραφία, έργο που γειτνιάζει με τα κλειστά κλουβιά της Παλαιστίνιας καλλιτέχνιδας Mona Hatoum στο ‘’Light Sentence’’ (1992). Κι ενώ εξωτερικά τα δύο έργα, δεν παρουσιάζουν εμφανείς ομοιότητες, ωστόσο, οι δύο καλλιτέχνιδες αγωνιούν, καυτηριάζουν, σαρκάζουν και προσπαθούν να ξορκίσουν μέσα από την τέχνη, το ίδιο ακριβώς θέμα. Έχουν κοινή οπτική θέαση πάνω στα φλέγοντα ζητήματα, που αφορούν τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα.

Έφη Μιχάλαρου

Αθήνα 3/9/20

Δημοσιογράφος, Μέλος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων

Κριτικός Τέχνης & Επιμελήτρια Εκθέσεων, Μέλος της AICA Hellas

Stella Mourkogianni, through her work "Transit", an installation made from razor wire which runs through the entire exhibition space, connecting the roof, the floor and the walls, while it started on the occasion of the recent confinement due to the covid-19 pandemic, eventually recalls memories, personal and collective, from all the transits, razor wires, barriers and obstacles, real or artificial, which act as inhibitors and brakes.

The artist, in this last of her works, consciously prevents the viewer from passing through the space, since the material she uses are dissuasive, while at the same time, it retrieves and reshapes emotions such as: fear, threat, coercion, confinement, but also issues such as the circumvention of freedoms, which have been conquered and consolidated in space and time, in order to point out how substantial they are, while raising public awareness of their importance.

At the same time it erases, injures and deters the intruder. It thus creates a powerful dipole of relationships and correlations, just like the title of her work, which is: subversive and ambiguous.

Her own "Transit", reflects our transit, through space and time. The restrictions, the fences and the razor wire that we have torn down and tear down with struggles and anxieties, and that in recent years, modern socio-political systems, with visible and invisible threats, constantly shifting the boundaries and erecting new razor wire walls, draw from the collective conscious, nightmares of the past. Stella Mourkogianni, in this installation resembles the fence with the ever-changing global geopolitical and social landscape, through which a new human geography emerges, a work that borders the closed cages of the Palestinian artist Mona Hatoum in "Light Sentence" (1992). And while externally the two works do not show obvious similarities, the two artists are anxious, they scold, ridicule and try to exorcise though art, the exact same subject. The have a common vision on burning issues which concern man and humanity.

Efi Mihalarou

Athens 3/9/20

Journalist, Member of the union of European Journalists.

Art critic & Curator, Member of AICA Hellas

To play, press and hold the enter key. To stop, release the enter key.